#01 Logika w centralach INTEGRA – obowiązkowe intro

Rozpoczynamy cykl artykułów, które dotyczyć będą projektowania funkcji logicznych w centralach SATEL INTEGRA. Krok po kroku będziemy prowadzić Was przez wszystkie niezbędne zagadnienia, aby móc później realizować własne pomysły.

Na początku, zanim użyjemy pierwszej funkcji logicznej w Integrze, zaczniemy od wytłumaczenia jak i gdzie robi się funkcje logiczne oraz jakie zasoby centrali mamy do dyspozycji. Będzie luźno.

Logika w Integrze to przede wszystkim wyjścia centrali

Każda centrala alarmowa Integra nie posiada specjalnego miejsca, okna, w którym tworzy się funkcje logiczne. Prawie wszystko wykonujemy w oknie wyjść, czyli tym samym oknie, w którym na co dzień konfigurujemy pracę sygnalizatorów alarmowych.

Myślę, że to właściwy moment, aby podkreślić, że im więcej funkcji logicznych chcemy zbudować, tym więcej wyjść centrali musimy posiadać.

Przykładowo, dysponując centralą INTEGRA 32, która posiada max. 32 wyjścia, mamy aż 4 razy mniej „pojemności” na funkcje logiczne niż w centralach np. INTEGRA 128  czy INTEGRA 128-WRL. Dlatego bardzo ważne jest, aby już na etapie doboru centrali umieć skutecznie przewidzieć, czy wystarczy INTEGRA 64 czy musimy jednak skorzystać z INTEGRY 256 Plus.

Jestem w oknie wyjścia. Co dalej?

Funkcja sama się nie stworzy. Trzeba ją sobie zrobić. Plan pokazania funkcji logicznych przypada na kolejne artykuły w tej serii, ale już w tym momencie, na zachętę mały pokaz:

Tradycyjnie, powyższy zrzut otrzyma swój komentarz. Ale nawet bez niego, nie trudno się domyślić czego dotyczy powyższa konfiguracja. Założenie powyższej funkcji logicznej jest następujące:

Jeżeli czujka ruchu w łazience wykryje ruch i jednocześnie aktywny jest Timer (wcześniej należy ustalić godziny, w których timer ma być aktywny), to włącz światło na 2 minuty. To takie małe udogodnienie, aby wchodząc do łazienki nocą, system sam włączał odpowiednie oświetlenie. Może to być np. dekoracyjna listwa ledowa.

Dlaczego analiza tej funkcji logicznej przychodzi tak łatwo? Ponieważ od samego początku nazywamy wyjścia „po imieniu”. Zaryzykuję nawet stwierdzenie, że nazywanie wyjść właśnie w taki sposób jest przyczyną sukcesu przy późniejszej analizie swoich funkcji. Zobaczmy, co by było gdyby…

Czy teraz wiadomo, co robi powyższa funkcja? Widać tam jakiś iloczyn, w skład którego wchodzi wyjście typu Przełącznik Mono oraz wyjście typu Timer. Ale co one dokładnie robią? Kto steruje przełącznikiem mono? Widzimy, że wejście 2, ale co to jest wejście 2? A timer? Działa w dzień czy w nocy? Brak odpowiednich nazw dzisiaj nie jest problemem, ale za pół roku, za rok, kiedy wrócimy na obiekt coś zmodyfikować, to gwarantuję, BA! obiecuję, że ten problem się uwidoczni.

W powyższych zrzutach widać wyjścia o typach Przełącznik MONO, Timer. Na razie ich nie będziemy wałkować, ale przyjdzie na to czas. Jeżeli jeszcze „nie czujesz” powyższej konfiguracji – to nic. Zajmiemy się tym później.

Wyjścia wirtualne w Integra, czyli właściwe co dokładnie?

Osoby, które już miały wcześniej styczność z centralami INTEGRA, prawdopodobnie spotkały się z takim pojęciem jak wyjścia wirtualne (i wejścia wirtualne). Od razu rzucam przykład:

INTEGRA 64, jak wiadomo, można ją rozbudować do maksymalnie 64 wejść i do 64 wyjść. Ale fabrycznie posiada 16 wejść i 16 wyjść. Możemy więc powiedzieć, że centrala fizycznie posiada 16 wejść i 16 wyjść. Są to wejścia i wyjścia fizyczne. Gdzie tu więc pozostałe wejścia i wyjścia?

Bez obaw, istnieją. Nie da się nic do nich podłączyć, ale można je programowo wykorzystać. Nazywa się je więc wejściami i wyjściami wirtualnymi. Czyli na „dzień dobry”, centrala INTEGRA 64 posiada 48 wejść wirtualnych (numery od 17 do 64) i 48 wyjść wirtualnych (numery od 17 do 64). Pozycja wirtualna może bardzo łatwo awansować do pozycji fizycznej.

Wystarczy np. podłączyć  ekspander wyjść INT-O, wykonać identyfikację ekspanderów i pula najbliższych 8 wyjść wirtualnych otrzyma tytuł wyjść fizycznych. Tutaj, w przypadku INTEGRY 64, podłączając pierwszy ekspander wyjść INT-O, zajmie on pozycje od 17 do 24 (są to pierwsze wolne wyjścia, zaraz po wyjściach fizycznych dostępnych na płycie centrali).

Już wiemy co to są wyjścia wirtualne. Ale po co właściwe o tym mówimy?

ponieważ…

To na wyjściach wirtualnych najczęściej budujemy swoje funkcje logiczne

Tak robimy najczęściej. Ktoś może zwrócić uwagę na fakt, że wyjście wirtualne jest dzisiaj, ale co będzie za 3 miesiące, jak podłączymy kolejny ekspander? Przykładowo, wyjścia 17-24 staną się wyjściami fizycznymi. A na tych wyjściach budowaliśmy wcześniej funkcję logiczną. I co teraz?

Teraz jest problem.

Nasza funkcja logiczna działa poprawnie, ale w tym samym czasie aktywują się też wyjścia ekspandera. A tego przecież nie chcemy. Po to klient ma ekspander, żeby do niego podłączyć jakieś urządzenia. My tymczasem w ramach wyjść ekspandera tworzymy sobie funkcje logiczne. Nie jest to ani eleganckie ani uczciwe. Co należy zrobić?

Możliwości są dwie, a właściwe trzy.

• Przesunąć nowo dodany ekspander na dalsze wyjścia, aby nie zakrywał nam naszej logiki (jest możliwość przesuwania ekspanderów, przycisk „Kolejność ekspanderów” w DloadX->Struktura->Sprzęt->Ekspandery). To rozwiązanie jest tylko półśrodkiem. Przy każdej identyfikacji kolejność ekspanderów znów wróci do pierwotnego stanu i znów trzeba będzie ręcznie to przesuwać.
• Druga opcja to przesunąć funkcje logiczne na inne, dalsze wyjścia. Wystarczy zaznaczyć obszar wyjść za pomocą myszki i skopiować. Następnie w innym obszarze wkleić te wyjścia. Ale uwaga. Kopia będzie „dosłowna”. Oznacza to, że wszystkie numery zostaną zachowane, co jest w tym przypadku złe (nie zmieni się to dynamicznie). Proponuję przeprowadzić sobie taki eksperyment i zobaczyć o co chodzi. Jeżeli padnie decyzja o tej formie migracji funkcji logicznych, to trzeba starannie poprawić wszystkie liczby, które towarzyszyły wyjściom.
• Trzeci wariant to prosta zasada: rób funkcje logiczne od końca. Ekspandery, które będą dochodzić do instalacji, będą zajmować pierwsze wolne pozycje. Dzięki temu unikniemy niepotrzebnych kolizji naszych funkcji logicznych z pozycjami, które przejmie ekspander.

Znając powyższe możliwości, problemu już w zasadzie nie ma. Trzeba tylko wybrać wariant i konsekwentnie postępować.

Nie zawsze „im więcej tym lepiej”, ale tutaj to się sprawdza

Im większa centrala INTEGRA tym więcej wyjść. I potencjalnie więcej miejsca na funkcje logiczne. Dlatego jeżeli w planach jest zbudowanie systemu alarmowego na INTEGRZE wraz z ciekawymi funkcjami automatyki domowej, to warto wybrać większą centralę INTEGRA. Może się to opłacić.

Na ten moment wystarczy. W kolejnym artykule z tego cyklu opiszę najczęściej stosowane typy wyjść, po które instalatorzy chętnie sięgają. Musimy je poznać, bo to nasze cegiełki do budowania funkcji logicznych. Zapraszam więc do kolejnej części.

Kolejne części będą pojawiać się w najbliższych dniach.

#2 Omówienie najważniejszych wyjść centrali Integra

#3 Iloczyn logiczny wyjść