Jak sterować oświetleniem w KNX (on/off) z centrali Integra? część 1

Czytasz właśnie pierwszy artykuł z cyklu dotyczącego integracji systemu alarmowego Satel Integra z urządzeniami KNX. W tej części skupię się na prostym zadaniu, jakim jest przygotowanie instalacji KNX oraz wstępnym ustawieniu projektu w programie ETS.  Jeżeli jeszcze nie miałeś do czynienia z systemami KNX, to nie pomijaj tej części – jest bardzo ważna.

Wymagania

Potrzebujemy centralę alarmową Integra (dowolna wersja) oraz moduł integracji o nazwie INT-KNX-2. Jako moduł wykonawczy po stronie sieci KNX zastosujemy moduł KNX-SA41, czyli urządzenie – nazwijmy to roboczo – „ekspander wyjść przekaźnikowych”. W nomenklaturze KNX’owej mówimy na to: aktor lub aktuator. Do kompletnego uruchomienia urządzeń KNX, potrzebujemy jeszcze specjalny zasilacz (np. KNX-PS640) oraz interfejs do programowania urządzeń KNX (np. KNX-USB).

Wspomnę też o oprogramowaniu, ponieważ o ile DloadX do Integry jest raczej oczywisty, to do programowania urządzeń KNX należy użyć programu ETS (w momencie pisania artykułu dostępna wersja ETS6). Program dostępny jest w kilku wariantach, tj. wersja bezpłatna oraz wersje płatne. Jeżeli w całej sieci KNX będzie nie więcej niż 5 urządzeń (zasilacza i interfejsu do programowania KNX-USB nie liczymy), to można skorzystać z wersji bezpłatnej.

Jak podłączyć oświetlenie do modułu knx-sa41?

Poniżej schemat podłączenia oświetlenia, który uwzględnia zasilacz KNX-PS640 oraz moduł wykonawczy KNX-SA41, który posiada 4 przekaźniki (każdy o obciążalności 16 A / 250 V dla kategorii AC1, szczegóły dla innych typów obciążeń podane w karcie katalogowej).

Pod modułami widoczna jest magistrala KNX. Zwykle stosujemy przewód w zielonej izolacji zewnętrznej, który posiada 4 żyły, a dwie z nich wykorzystujemy do magistrali (czerwona i czarna). Urządzenia KNX w tym przypadku łączymy równolegle. Równolegle podłączymy również interfejs do programowania i moduł INT-KNX-2, ale wszystko w swoim czasie.

Jak utworzyć projekt KNX w programie ETS i jak dodać urządzenia do projektu?

Po uruchomieniu programu ETS6, wykonaj następujące czynności:

Krok 1: Dodaj nowy projekt i nadaj mu nazwę

Na kolejnym zrzucie widać miejsce, w którym nadajemy nazwę projektu. Pozostałe opcje możemy zostawić domyślne, ale warto trzymać się tzw. 3 poziomowych grup adresowych (opcja: Three Level). W późniejszym czasie będzie to szerzej wyjaśnione.

Krok 2: Dodaj nowe pomieszczenie do projektu

Tutaj dodaję tylko pokój o nazwie „Salon”. W docelowym projekcie warto dbać o to, aby odzwierciedlał on rzeczywisty obiekt. Taka strategia pozwoli na łatwiejsze odnalezienie się w gąszczu różnych urządzeń – szczególnie w przypadku dużych instalacji. Warto więc wyrabiać dobre nawyki.

Krok 3: Otwórz katalog urządzeń KNX

Program ETS zawiera katalog on-line, dlatego możesz wyszukać w nim urządzenia KNX, których chcesz użyć w swoim projekcie. W moim przypadku wpisuję w wyszukiwarkę słowo „Satel” i otrzymuję listę urządzeń. Odnajduję na niej moduł KNX-SA41.

Krok 4: Dodaj urządzenie KNX-SA41 do utworzonego wcześniej pokoju „Salon”

Spójrz, że w drzewie projektu (lewa część ETS) widoczne jest nasze pomieszczenie „Salon”. Do niego dodaj potrzebne urządzenia KNX. Każde urządzenie KNX w stanie fabrycznym posiada adres: 15.15.255. Jednak podczas dodawania urządzeń do projektu (ściślej – do poszczególnych pomieszczeń), program automatycznie sugeruje docelowy adres urządzenia. Można go zmienić na inny, ale samo realne otrzymanie adresu przez urządzenie odbywa się dopiero w momencie programowania tych urządzeń.

Krok 5: Skonfiguruj moduł KNX-SA41

Utworzyliśmy projekt, w skład którego wchodzi pomieszczenie Salon oraz urządzenie typu KNX-SA41 (aktor z 4 przekaźnikami). Spójrzmy na konfigurację aktora przekaźnikowego.

Domyślna polaryzacja wyjść przekaźnikowych to NO (można wybrać NC, jeżeli będzie taka potrzeba). W powyższym oknie można wskazać reakcję urządzenia na zanik łączności magistrali KNX, jej powrót oraz zachowanie urządzenia (przekaźnika) w sytuacji powrotu zasilania (gdyby doszło do jego zaniku). Zasadniczo w tym oknie nie musimy nic zmieniać, tj. domyślne parametry są wystarczające do naszego zadania.

Krok 6: Przegląd obiektów grupowych dla urządzenia KNX

Esencja danego urządzenia KNX widoczna jest często w dostępnych obiektach grupowych, które urządzenie udostępnia. Po tym można rozpoznać co dane urządzenie potrafi wysłać do magistrali KNX i na jakie stany może reagować. Ta lista zwykle tworzona jest dynamicznie w zależność od tego, jakie parametry włączymy dla urządzenia (patrz krok 5). Domyślnie lista dla KNX-SA41 wygląda jak niżej:

Spójrz na obiekt o numerze 6 (Channel A – typ Switch). Jest to obiekt 1 bitowy, czyli przyjmujemy dwa stany (0 lub 1, czyli wyłączony lub włączony). Już pewnie się domyślasz, że jeżeli ten obiekt będzie ustawiony na „1”, to przekaźnik (kanał A, czyli pierwszy przekaźnik) będzie włączony. A jeżeli obiekt będzie ustawiony na 0, to przekaźnik będzie wyłączony. Kto ustawia te obiekty i skąd te informacje napływają? Odpowiedź jest prosta: z sieci KNX, czyli inne urządzenia mogą ustawić taki obiekt na wartość 0 lub 1.

Uczciwie jednak będzie jeśli dopowiem, że inne urządzenia KNX w systemie nie ingerują wprost w to urządzenie (w jego obiekty grupowe), ale tak naprawdę w tzw. grupy adresowe. To samo dotyczy modułu INT-KNX-2, który podłączasz do centrali Integra. To urządzenie nie komunikuje się wprost z danym urządzeniem KNX (np. z KNX-SA41), ale ze wspomnianymi grupami adresowymi. Na szczegóły przyjdzie czas w kolejnej części.

Projekt utworzony. Co dalej?

Kolejnym krokiem będzie utworzenie tzw. grup adresowych. To szczególnie wrażliwy i ważny temat, dlatego zostanie to opisane w kolejnej części, na którą już zapraszam.